Επιλογή ζωής
Διήγημα Επιστημονικής Φαντασίας
Υπόθεση: Σπάζοντας τα όρια τού χωροχρόνου για μια αγάπη και για το ελεύθερο δικαίωμα στην ευτυχία τής αγαπημένης του.
Επιλογή ζωής
Στάθηκα
κουρασμένος έξω από το σχολείο της. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά στο στήθος
μου, και το μπλουζάκι αντανακλούσε δυνατά τους χτύπους. Κοίταξα γύρω μήπως
κάποιος καταλάβει την ταραχή μου.
Τράβηξε διστακτικά το χέρι της, ενώ τα μάτια της ξεχείλισαν από τα
δάκρυα. Ένοιωθε πλήρως την αγάπη μου. Με κοίταξε για λίγο ακόμα, κι έμεινε!!!
Από
στιγμή σε στιγμή θα χτυπούσε το κουδούνι του σχολείου, κι εκείνη θα έβγαινε. Σε
λίγα λεπτά, θα έφτανα στο τέλος του σκοπού του ερχομού μου.
Την
είδα χαμογελαστή με τα βιβλία της να βγαίνει, μαζί με μια φίλη της. Ήταν μικρή!
Πολύ μικρή! Όπως τότε…
«Τι
κάνω;» σκέφτηκα. «Έχω άραγε το δικαίωμα να βάλω τέλος σε αυτή την ξεγνοιασιά
της; Έχω το δικαίωμα να φορτώσω την αγαπημένη μου ξέγνοιαστη μικρή με τα βάρη
μιας ζωής;»
Σκέφτηκα
να φύγω, όμως πάλι σταμάτησα. Άλλωστε το είχα αποφασίσει, πολύ πριν έρθω εδώ.
Καθώς
πλησίαζε, πέρασε από τη σκέψη μου με ταχύτητα η ζωή μας, η ζωή που ζήσαμε σε
έναν άλλο χωροχρόνο, σε μια άλλη πραγματικότητα, απ’ όπου είχα δραπετεύσει.
Θυμήθηκα τότε που ερχόμουν εδώ και την έπαιρνα, και φεύγαμε μαζί, στις πιο
αξέχαστες στιγμές της ζωής μας. Θυμήθηκα το γάμο μας και τα παιδιά μας, τις
χαρές, τις λύπες και τη ρουτίνα της ζωής μας. Όλες εκείνες τις δεκαετίες που
περάσαμε μαζί, μέχρι τη δύση της ζωής μας.
Θυμήθηκα
τα λόγια της που τόσες φορές με πλήγωσαν: «Αυτά έπρεπε να τα ξέρω πριν σε
παντρευτώ… τώρα όμως έχουμε τα παιδιά…»
«Να
λοιπόν η ευκαιρία σου, μικρή μου αγάπη! Διάλεξε τη ζωή σου!» σκέφτηκα, και την
πλησίασα.
Εδώ
ήμουν κι εγώ ένας νεαρός στο τέλος της εφηβείας μου, όπως κι εκείνη. Εδώ ήμουν
γι’ αυτήν ένας άγνωστος.
Με
κοίταξε αδιάφορα καθώς την πλησίαζα. Ήμουν ένας από τους πολλούς του πλήθους.
Κι όμως, εκείνη ήταν για μένα η μοναδική…
Στάθηκα
μπροστά της, και με κοίταξε έκπληκτη, καθώς της έκλεισα το δρόμο. Την κοίταξα
στα μάτια, και πριν προλάβει να αντιδράσει, της έπιασα το χέρι.
Ένας
κατακλυσμός συναισθημάτων και αναμνήσεων την πλημμύρισε. Αναμνήσεις από έναν
άλλο κόσμο που δε βρέθηκε, από μια ζωή μελλοντική που ποτέ δεν έζησε. Σε
δευτερόλεπτα της έδειξα τη ζωή μας που τόσο αγάπησα, τη ζωή που ζήσαμε. Της
έδειξα χαρές και λύπες, ευτυχία κι απελπισία, προοπτικές και όρια.
Τώρα
ήξερε!
Μείναμε
έτσι ακίνητοι για δευτερόλεπτα, κάτω από το περίεργο βλέμμα της φίλης της.
Βρισκόμασταν κάτω από τον ίδιο κατακλυσμό συναισθημάτων. Ήταν η στιγμή της
επιλογής.
Τράβηξε
διστακτικά το χέρι της, ενώ τα μάτια της ξεχείλισαν από τα δάκρυα. Ένοιωθε
πλήρως την αγάπη μου. Με κοίταξε για λίγο ακόμα, κι έφυγε…
Θα
έμενα εδώ, κοντά της. Θα έβλεπα τη νέα της ζωή, αυτή που επέλεξε. Θα ζούσα τις
δεκαετίες της ζωής της σαν ένας ξένος, κάποιος που ποτέ ξανά δεν θα ’βλεπε. Θα
παρατηρούσα τις νέες της χαρές και τις λύπες, θα έβλεπα τα παιδιά της να
μεγαλώνουν, και τη ζωή της στο πλευρό ενός άλλου, ως τη δύση της ζωής της…
…………………..
Με
κοίταξε αδιάφορα καθώς την πλησίαζα. Ήμουν ένας από τους πολλούς του πλήθους.
Κι όμως, εκείνη ήταν για μένα η μοναδική…
Στάθηκα
μπροστά της, και με κοίταξε έκπληκτη, καθώς της έκλεισα το δρόμο. Την κοίταξα
στα μάτια, και πριν προλάβει να αντιδράσει, της έπιασα το χέρι.
Ένας
κατακλυσμός συναισθημάτων και αναμνήσεων την πλημμύρισε. Αναμνήσεις από κόσμους
που δε βρέθηκε, και από δυο ζωές μελλοντικές που ποτέ δεν έζησε. Σε
δευτερόλεπτα της έδειξα τη ζωή που ζήσαμε, και τη ζωή που ποτέ δε ζήσαμε μαζί.
Της έδειξα χαρές και λύπες, ευτυχία κι απελπισία, προοπτικές και όρια.
Τώρα
ήξερε!
Μείναμε
έτσι ακίνητοι για δευτερόλεπτα, κάτω από το περίεργο βλέμμα της φίλης της.
Βρισκόμασταν κάτω από τον ίδιο κατακλυσμό συναισθημάτων. Ήταν η στιγμή της
επιλογής.
*****************
Δείτε στον ακόλουθο δεσμό περισσότερα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου