Το πείραμα τής χιλιετίας 

Διήγημα Επιστημονικής Φαντασίας  

Υπόθεση: Στα μέσα τού 21ου αιώνα, δύο χρονοναύτες αποστέλλονται με σχετικιστικές ταχύτητες 1000 χρόνια στο μέλλον με έναν απώτερο σκοπό, αλλά κάτι τους διαφεύγει!

Το πείραμα τής χιλιετίας

Καταλαβαίνω ότι θα σας φανεί παράξενο, όμως γεννήθηκα σε αυτόν ακριβώς τον πλανήτη, τη γη, το 2018 μ.Χ., δηλαδή τρεις περίπου δεκαετίες πριν από την εποχή σας, και ήμασταν εκείνοι οι δύο υποψήφιοι που προκρίθηκαν να φέρουν σε πέρας το σημαντικότερο ως τότε πείραμα τής ιστορίας. Το ονομάσαμε: "Το πείραμα τής χιλιετίας".

Λίγα χρόνια πριν από το 2050 οι επιστήμονες τής γης είχαν καταφέρει να παράγουν άφθονη και φθηνή ανανεώσιμη ενέργεια για όλη την ανθρωπότητα. Και τότε "έπεσε" η ιδέα να εκμεταλλευθούμε αυτό το πλεονέκτημα, επιταχύνοντας ένα επανδρωμένο διαστημόπλοιο σε σχετικιστικές ταχύτητες. Οι επιβάτες του σε λίγους μόνο μήνες, λόγω τής διαστολής τού χρόνου, θα μπορούσαν να κάνουν ένα ταξίδι 1000 ετών, και κινούμενοι σε ελλειπτικές τροχιές γύρω από γνωστούς βαρυτικούς "ελκυστές" τής αστρικής μας γειτονιάς, να επιστρέψουν στο ηλιακό μας σύστημα στον 31ο αιώνα, σε μια τόσο προηγμένη τεχνολογικά εποχή, που κανείς στον 21ο αιώνα μας δεν θα μπορούσε να φαντασθεί.

Ήμουν από τούς πρώτους που κάναμε αίτηση γι' αυτό το συναρπαστικό, ιστορικό πείραμα. Και λίγα χρόνια αργότερα, το 2050, εμείς οι δύο βρισκόμασταν σε τροχιά, έτοιμοι να επιβιβασθούμε στο πιο προηγμένο διαστημόπλοιο τής ως τότε ανθρώπινης ιστορίας!

Οι πανίσχυροι κινητήρες του ξεκίνησαν, και διατήρησαν μια σταθερή επιτάχυνση για πολλούς μήνες, έτσι ώστε να νιώθουμε το πίσω μέρος τού διαστημοπλοίου σαν "κάτω", αφού η αδράνεια τής επιτάχυνσης δημιουργούσε τεχνητή βαρύτητα.

Το τέλος τού ταξιδιού, μάς έφερε ξανά στη γειτονιά τής γης, μιας γης όμως αγνώριστης! Για εμάς είχαν περάσει χρόνια, για τη γη όμως αιώνες! Και σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, η ανθρωπότητα μάς θυμόταν ακόμα, και κατά την άφιξή μας, επικοινώνησαν ξανά μαζί μας, και στον καθορισμένο τόπο συνάντησης, περίμεναν να μάς υποδεχθούν με ένα μεταφορικό διαστημικό σκάφος, περίπου σαν αυτό που είδατε να μάς κατεβάζει στο έδαφος, όταν μάς συναντήσατε εσείς.

Το όμορφο ευγενέστατο πλάσμα που μάς υποδέχθηκε εκεί στο μέλλον, δεν ήταν ακριβώς ούτε άνθρωπος, ούτε μηχανή. Κάτι ενδιάμεσο, που γέλασε όταν το ρωτήσαμε "τι ακριβώς ήταν", ή αν ήταν "τεχνητή νοημοσύνη". "Δεν έχει σημασία πλέον, η ερώτησή σας!" μάς απάντησε μέσω τού αυτόματου μεταφραστή τού κράνους μας, ενώ κάθε φορά που μάς μιλούσε, στα αφτιά μας έφθανε μια παράξενη άγνωστη γλώσσα, στην οποία αναγνωρίσαμε λέξεις πολλών γνωστών γλωσσών τής εποχής μας, αλλά με πολύ παράξενη προφορά.

Μάς εντυπωσίασε η θεαματική μας κάθοδος στη γη τού 31ου αιώνα, με έναν από τούς διαστημικούς ανελκυστήρες, από τα παράθυρα τού οποίου παρατηρούσαμε έκθαμβοι τη γη να "μεγαλώνει" και να μάς υποδέχεται, σε πόλεις απίστευτες σε μέγεθος και πολυπλοκότητα, και απολαύσαμε ένα υπέροχο και νοστιμότατο γεύμα, σε μια αιωρούμενη "φυσαλίδα" πάνω από τα σύννεφα, παρατηρώντας το ηλιοβασίλεμα πίσω από πολύχρωμες συμπαγείς πόλεις - βουνά, που τα ξέφωτά τους έμοιαζαν με κατάφυτους παραδείσους.

Στο γεύμα υπήρχαν πολλοί επιστήμονες τής εποχής εκείνης, ιστορικοί κυρίως, που έδειχναν αρκετή περιέργεια να μάς ρωτούν για την εποχή μας, μέσω ενός νέου αυτόματου μεταφραστή που εμφυτεύθηκε στο σβέρκο και τών δύο μας, μα οι δικές μας απορίες ήταν περισσότερες!

Μάς διηγήθηκαν την ιστορία τού κόσμου μας στα τελευταία 1000 χρόνια που ταξιδεύαμε, και μάς εξήγησαν συνοπτικά τις τεχνολογικές και διαστημικές τους κατακτήσεις...

Και τότε τούς ρωτήσαμε το βασικό ζητούμενο τού ταξιδιού μας:

"-Μήπως βρήκατε κάποιο τρόπο να μάς στείλετε πίσω στο παρελθόν απ' όπου ξεκινήσαμε;"

Οι οικοδεσπότες μας κοιτάχθηκαν λίγο αμήχανα, και κάποιος μάς απάντησε αινιγματικά κομπιάζοντας:

"-Και ναι και όχι! Στο παρελθόν μπορούμε να σάς στείλουμε... σε κάποιο παρελθόν εν πάση περιπτώσει..."

"-Τι εννοείτε;" ρωτήσαμε παραξενεμένοι, και ένας φυσικός από τη συντροφιά μας, μάς εξήγησε:

"-Κάποια δεκαετίες μετά από την εποχή σας, οι φυσικοί όντως ανακάλυψαν τον μηχανισμό εκείνο, που δίνει υπόσταση στο βέλος τού χρόνου. Μα δεν υπήρχε συμμετρία! Ο χωροχρόνος δεν είναι και τόσο ντετερμινιστικός!"

και βλέποντας την απορία στα πρόσωπά μας, συνέχισε:

"...Δεν ήταν τόσο απλό όσο νομίζατε το ταξίδι προς το παρελθόν! Ναι, μπορούμε πλέον να αντιστρέψουμε το βέλος τού χρόνου. Όμως τα υποατομικά σωματίδια δεν υποτάσσονται στην αντιστροφή. Αντιστρέφοντας τον χρόνο, δεν θα ακολουθήσουν τις ακριβώς αντίστροφες μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, με αυτές που ακολούθησαν για να φθάσουμε στο χρονικό αυτό σημείο. Κάποιες αλληλεπιδράσεις θα είναι διαφορετικές. Και ναι, θα πάτε προς τα "πίσω", σε "κάποιο" παρελθόν. Όμως όχι ακριβώς στο δικό σας!"

Μείναμε άναυδοι! Αυτό δεν το είχαμε ποτέ φαντασθεί, και όλο αυτό τον καιρό τού ταξιδιού, η ενδόμυχη επιθυμία μας, ήταν να μαθαίναμε ότι στην προηγμένη αυτή εποχή, είχαν τον τρόπο να μάς στείλουν πίσω στη δική μας, όπου θα φέρναμε στην εποχή μας γνώσεις από τον 31ο αιώνα, αλλάζοντας την ιστορία σε έναν νέο διαφορετικό "κλάδο" τού μέλλοντος. Και ξαφνικά μαθαίναμε ότι "προς τα πίσω" υπήρχαν άλλοι κλάδοι παρελθόντος!

"-Πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Πώς θα μπορούσαν να υπάρχουν περισσότερα τού ενός παρελθόντα, που να οδηγούν σε ένα συγκεκριμένο μέλλον;" ρωτήσαμε έκπληκτοι.

"-Υπάρχουν διαφορετικές σωματιδιακές αλληλεπιδράσεις, που μπορούν να δώσουν τα ίδια σωματιδιακά παράγωγα, και επιπλέον, δεν λειτουργούν αντίστροφα με τον ίδιο  τρόπο όλα τα σωματίδια. Αυτό σημαίνει ότι πολλά "αποτελέσματα" αιτιών στον κόσμο μας, θα μπορούσαν να έχουν προέλθει από διαφορετικές σωματιδιακές αλληλεπιδράσεις από αυτές που προήλθαν! Και ο χωροχρόνος δεν κρατάει λογαριασμό για όσα συνέβησαν, όταν θα μπορούσαν να έχουν συμβεί και από διαφορετικές αιτίες! Απλώς ακολουθεί τις πιθανότητες "προς τα πίσω", όταν αντιστρέφουμε το βέλος τού χρόνου. Και οι πιθανότητες υπαγορεύουν διαφορετικές συνήθως αλληλεπιδράσεις." μάς απάντησαν.

"-Και πόσο μεγάλες θα μπορούσαν να είναι οι αλλαγές στο παρελθόν που ξέρουμε, αν πάμε 1000 χρόνια πίσω, από το παρελθόν που έχετε καταγράψει στα βιβλία ιστορίας σας;" ρωτήσαμε.

"-Κανείς δεν ξέρει! Κανείς από αυτούς που στείλαμε πίσω, δεν γύρισε στον δικό μας κόσμο από ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα στο παρελθόν, ώστε να μάς τα εξηγήσει. Από ένα διάστημα λίγων δεκαετιών και μετά, ο χρονοταξιδιώτης χάνεται στη σχετικότητα τού χρόνου και τών πιθανοτήτων". μάς απάντησαν.

...

Μείναμε στον 31ο αιώνα για αρκετό καιρό, και καταγράψαμε τις επιστήμες τους. Θεράπευσαν τα σώματά μας και μάς προσέθεσαν αισθήσεις, νοημοσύνη και δυνατότητες που στην εποχή μας ήταν ακόμα πέρα από κάθε φαντασία...

Και τότε αποφασίσαμε να το τολμήσουμε! Αυτό ήταν "το έργο τής ζωής μας", αυτό για το οποίο γεννηθήκαμε και εκπαιδευθήκαμε, και αυτό που έδινε νόημα στην ύπαρξή μας. Θα συνεχίζαμε και το δεύτερο σκέλος τού πειράματος τής χιλιετίας. Θα "επιστρέφαμε" στο παρελθόν, (όποιο και αν ήταν αυτό), για να μεταδώσουμε τα δεδομένα τής εξελιγμένης εκείνης εποχής, και να "μετρήσουμε" τις αλλαγές, για χάρη εκείνου τού "άλλου" κόσμου που θα συναντούσαμε!

Το νέο εξελιγμένο διαστημόπλοιο που μάς έδωσαν, ήταν φτιαγμένο με τη δική τους τεχνολογία, με τεχνητή νοημοσύνη, με αυτόματους μεταφραστές σαν αυτούς που σάς μιλάμε τώρα, γεμάτο με αρχεία τής γνώσης τους, και με αστείρευτες πηγές ενέργειας.

Τούς αποχαιρετήσαμε συγκινημένοι, και πετάξαμε στην προκαθορισμένη μας τροχιά προς τη "μοναδικότητα" τής μικρής περιστρεφόμενης μαύρης τρύπας που είχαν αναπτύξει σε τροχιά γύρω από τον ήλιο. Τα νοητικά μας εμφυτεύματα, συνδεδεμένα με το σκάφος μας, δεν μπορούσαν να κάνουν λάθος στην ανάπτυξη τών αλγορίθμων τής τροχιάς. Θα μάς έφερναν ακριβώς στην επιθυμητή τροχιά, μέσα από τη σκουληκότρυπα τών 1000 ετών που ανοιγόταν μπροστά μας...

Σύντομα βρεθήκαμε ξανά στο 2050, σε τροχιά γύρω από τον ήλιο, στην "έξοδο" τής σκουληκότρυπας, σ' έναν βαρυτικό σχηματισμό που δεν υπήρχε στο δικό μας παρελθόν. Αυτός ο σχηματισμός από μόνος του, θα ήταν αρκετός να αλλάξει όσα γνωρίζαμε στο παρελθόν μας.

Κανένας δεν μάς γνώριζε στη γη εκείνη, κι η ιστορία ήταν διαφορετική, όπως και η τεχνολογία τους. Κανείς δεν μάς περίμενε, και κανείς δεν μάς είχε αποστείλει. Όμως με έκπληξη μάς υποδέχθηκαν και ωφελήθηκαν από την πλούσια τεχνολογία μας, που τούς χαρίσαμε απλόχερα, κι αυτοί σαν αντιστάθμισμα, μάς δίδαξαν την ιστορία τους, και μαζί υπολογίσαμε το ρυθμό τών αλλαγών που συναντήσαμε σ' αυτό το "ξένο" για εμάς παρελθόν.

Τέλος, τούς αποχαιρετήσαμε και ξεκινήσαμε για μια φορά ακόμα για ένα ταξίδι προς το μέλλον τους, σε 1000 χρόνια από τότε, με σκοπό να καταγράψουμε και τις αλλαγές τού δικού τους μέλλοντος, και να επιστρέψουμε και πάλι πίσω, ξανά και ξανά, ώσπου να βρούμε τα δεδομένα εκείνα, που θα μάς βοηθούσαν να ανακαλύψουμε τον τρόπο που θα μάς επέτρεπε να εντοπίσουμε "το δικό μας" παρελθόν απ' όπου ξεκινήσαμε, ώστε να επιστρέψουμε σ' εκείνο.

Ξανά και ξανά, πήγαμε μπρος και πίσω, με άλματα 1000 ετών στον χρόνο, και κάθε φορά καταγράφαμε τις αλλαγές που συναντούσαμε. Γνωρίσαμε κόσμους ελεύθερους και κόσμους απολυταρχικούς· κόσμους ειρήνης και κόσμους κατεστραμμένους από πολέμους· κόσμους φιλικούς και κόσμους εχθρικούς απέναντί μας· και πάντα δίναμε στους φίλους μας τη γνώση και την τεχνολογία μας, και φεύγαμε μακριά από τους εχθρικούς λαούς που συναντούσαμε, για άλλους κόσμους που άξιζαν τα δώρα τής γνώσης μας.

Όμως, όχι μόνο δεν συναντήσαμε το παρελθόν μας, σε κάποιο απ' τα ταξίδια μας, μα ούτε καν κάτι που να τού μοιάζει! Αντίθετα μάλιστα, κάθε φορά βρισκόμασταν όλο και πιο μακριά απ' αυτό, σε όλο και πιο διαφορετικούς πολιτισμούς και κόσμους, απ' αυτόν που ξέραμε. Οι διαφορές αυξάνανε κάθε φορά, και ο δικός μας κόσμος γινόταν όλο και πιο μακρινός, όλο και πιο "άπιαστος". Και σταδιακά το πήραμε απόφαση, ότι ποτέ δεν θα γυρίζαμε εκεί απ' όπου ξεκινήσαμε. Θα περιδιαβαίναμε διαρκώς τις χιλιετίες τού χωροχρόνου, μπρος και πίσω, και θα συναντούσαμε λαούς παράξενους, σε μια γη αγνώριστη, δίνοντάς τους τα δώρα τής γνώσης μας που ολοένα και αύξανε, και βοηθώντας τους να προοδεύσουν και να λύσουν τα προβλήματά τους.

Αυτή είναι πια η αποστολή μας!

Όπως αντιλαμβάνεστε, ο δικός σας κόσμος είναι ο πιο παράξενος για εμάς, απ' όσους έχουμε ως τώρα συναντήσει. Και νιώθουμε πως άξιζε όλη αυτή η προσπάθεια, απλώς και μόνο για να συναντούσαμε εσάς! για να συναντήσουμε κάτι τέτοιο, σαν αυτό που βλέπουμε σήμερα μπροστά μας!

Είμαστε πρόθυμοι να δώσουμε τα δώρα τής γνώσης μας και στον δικό σας κόσμο, χωρίς όρους, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς υστεροβουλία. Το μόνο που ζητάμε, (αν θέλετε), είναι να μάς διδάξετε την ιστορία και τις τέχνες σας. Να εμπλουτίσετε τη βάση δεδομένων μας και με τα δεδομένα τού δικού σας πολιτισμού, πλουτίζοντας με αυτό τον τρόπο και όσους λαούς θα συναντήσουμε στα μελλοντικά ταξίδια μας.

Στο σημείο αυτό τελείωσα την ομιλία μου και ο συνεργάτης μου, καθισμένος δίπλα μου, μού χαμογελάει ικανοποιημένος. Ο κόσμος στην κατάμεστη, τεράστια αίθουσα συνεδριάσεων παρακολουθούσε όλη αυτή την ώρα βουβός και ακίνητος, (εντελώς ακίνητος και εντελώς βουβός), συνεπαρμένος από όσα παράξενα τούς έλεγα από τα μεγάφωνά τους, μέσω τού αυτόματου μεταφραστή μου, στη μελωδική τους γλώσσα.

Για λίγα δευτερόλεπτα μένουν όλοι ακίνητοι και σκεπτικοί, και τότε, ξαφνικά "κακαρίσματα" αντηχούν σ' όλη την αίθουσα από τους έκπληκτους ακροατές, δημιουργώντας παλλόμενα κύματα κατά μήκος τών φτερών τών μακριών λαιμών τους. Ο αυτόματος μεταφραστής εξηγεί σ' εμένα και στον φίλο μου, απ' ευθείας στους εγκεφάλους μας, ότι αυτό σημαίνει έκπληξη και δέος, καθώς ανατριχιάζουν αμήχανοι, περιμένοντας την απάντηση τού προέδρου τής αίθουσας.

Ο πρόεδρος σηκώνεται από το τεράστιο ανάκλιντρό του, και τα φτερά πίσω από το σβέρκο του σηκώνονται πολύχρωμα σαν ένα πανέμορφο ιριδίζον στέμμα. Παίρνει σπουδαίο ύφος σαν καμαρωτό παγόνι, και ένα μελωδικό κελάιδισμα βγαίνει από το παπαγαλίσιο ράμφος του, καθώς τα κακαρίσματα τών συνέδρων σταματούν, και τα μάτια όλων καρφώνονται πάνω του.

"-Πραγματικά εντυπωσιακά και απίστευτα όσα ακούσαμε εδώ σήμερα, απ' αυτούς τους δύο παράξενους επισκέπτες μας!" (αρχίζει να μετατρέπει σε λέξεις το κελάιδισμα τού προέδρου ο αυτόματος μεταφραστής μέσα στον εγκέφαλό μας, καθώς τα μάτια όλων στρέφονται και πάλι πάνω μας).

Μας κοιτάζουν σαν εξωγήινους, γιατί δεν έχουν ξαναδεί τίποτα που να μοιάζει μ' εμάς. Σ' αυτή τη γη, τη δική τους, τα πρωτεύοντα θηλαστικά ποτέ δεν εμφανίσθηκαν. Σ' αυτή τη γη οι δεινόσαυροι και τα μεγάλα ερπετά ποτέ δεν χάθηκαν, αλλά παρέμειναν αδιαφιλονίκητοι ηγέτες τού πλανήτη μέχρι σήμερα. Και τώρα πια, αυτοί οι πτηνόμορφοι τρίμετροι δεινόσαυροι, είναι οι πολιτισμένοι "άνθρωποι" τής γής.

"-...Με ευχαρίστηση και ευγνωμοσύνη θα δεχθούμε τα δώρα τής γνώσης σας, (συνεχίζει να κελαϊδάει ο πρόεδρος), και θα σάς διευκολύνουμε να γνωρίσετε την ιστορία και τον πολιτισμό μας. Είμαι βέβαιος ότι θα έχει να μάθει πολλά ο ένας από τον άλλον, στα πλαίσια μίας αρμονικής και πολιτισμένης συνεργασίας!"

Λέγοντας αυτά τα λόγια, το ακροατήριο αρχίζει να κουνάει σε σχηματισμό ρυθμικά και χορευτικά τους μακριούς λαιμούς τους, ανεβοκατεβάζοντας τη φτερωτή χαίτη τους, στο ρυθμό που κελαϊδάει ο πρόεδρος, και ο μεταφραστής μάς εξηγεί: "χειροκροτούν!".

Ο πρόεδρος επισφραγίζει την απόφαση συνεργασίας πιάνοντας με τα ατροφικά μακριά δάχτυλα τής φτερούγας του μία μεγάλη λιβελούλα από το πιάτο δίπλα του, και καταπίνοντάς την αμάσητη. Ο μεταφραστής μάς εξηγεί ότι πρέπει κάτι να φάμε κι εμείς ως επισφράγιση τής συμφωνίας, και βάζουμε στο στόμα μας από ένα μπισκότο πρωτεΐνης με γεύση μπέικον, μπροστά στον ρυθμικό χορό αμέτρητων λαιμών τών συνέδρων.

Ο αυτόματος μεταφραστής ρυθμίζει την όρασή μας σε τετραχρωμική για να μπορούμε να δούμε τα χρώματα όπως τα βλέπουν οι οικοδεσπότες μας, με τη δική τους τετράχρωμη όραση, και μένουμε άναυδοι από τη ρυθμική εναλλαγή χρωμάτων στα φτερά τών συνέδρων μας, καθώς τα ανοιγοκλείνουν με ποιητική τέχνη σε μια πανδαισία χρωμάτων, αόρατων στα απλά ανθρώπινα μάτια.

"Σάς καλοσωρίζουν με κάτι σαν "τραγούδι χρωμάτων", δημιουργώντας εορταστική ατμόσφαιρα. Είναι μία από τις μορφές τέχνης τους!", μάς εξηγεί ο μεταφραστής.

Ο πρόεδρος με μια απότομη κίνηση τού λαιμού του, νεύει να τον ακολουθήσουμε και κατεβαίνει από το υπερυψωμένο κέντρο τής αίθουσας, "χορεύοντας" ολόκληρος με τα χρωματιστά φτερά του στον ρυθμό υπέροχων κελαϊδισμάτων - τραγουδιών, που αντηχούν στα μεγάφωνα.

Βαδίζουμε σαν νάνοι πίσω από τον τεράστιο όγκο του σαν υπνωτισμένοι, όχι λιγότερο εντυπωσιασμένοι απ' αυτόν, ανυπομονώντας να γνωρίσουμε καλύτερα κι αυτόν τον κόσμο, και ποιος ξέρει τι άλλο μετά απ' αυτόν;

*************

Μπορείτε να ακούσετε την ανάγνωση τού διηγήματος από τον Χρόνη Πάροικο στο youtube στην ακόλουθη διεύθυνση: https://youtu.be/DjNGHr2FTsQ

Δείτε στον ακόλουθο δεσμό περισσότερα

Διηγήματα Φαντασίας από τα όρια τής ύπαρξης και τής ζωής